Een heerlijke lach en een gezellig praatje: dat is Maya Hamo. Haar jeugd bracht ze door in
Noord-Syrië, ze ging er naar de middelbare school en genoot van de mooie tuin die zij en
haar moeder hadden aangelegd en bijhielden. Maya zou handel en economie gaan studeren. Maar er kwam oorlog en in 2017 vluchtte het hele gezin: haar ouders, drie broers, vier zussen en Maya.
In Nederland veranderde het toekomstbeeld van Maya. Haar vader overleed en het gezin
moest zijn weg zoeken. Na zes maanden uitkering kwam ze in contact met de Bovengrondse
Vakschool. Maya ging inburgeren en volgde een duaal traject: ‘s morgens Nederlandse les
en les in werknemersvaardigheden en ’s middags werken in de praktijk. Ze bleek helemaal
blij te worden van werken in het groen en kreeg een jaarcontract: ‘Het is heerlijk om de hele
dag buiten te zijn. En met de collega’s is het zo gezellig. Wat ik het mooiste vind aan dit werk
zijn de machines… de bladblazer, de kantensnijder. Natuurlijk kan ik daar ook mee werken,
ook al ben ik niet zo groot!’ Inmiddels volgt Maya de opleiding tot voorvrouw. ‘Ik zat eerst in een ploeg waar we veel praatten en lachten. In de ploeg waar ik nu werk, zijn de mensen wat stiller. Dat moet ik dan wel een beetje oefenen, maar dat lukt ook.’
Maya woont zelfstandig en houdt ervan om zich mooi te kleden. In haar vrije tijd gaat ze
heel graag naar haar moeder. Als ze over haar praat, begint ze te stralen. ‘Ik hoop dat ik
word als mijn moeder. Zij is zo sterk en slim én ze kan heel lekker koken. Ik eet graag bij
haar. En samen verzorgen we haar tuin.’
