Ze is een beetje grieperig, maar Claudia Noordam uit Heerlen is gewoon op haar werk. ‘Ik ben elke week drie dagen van negen uur in de keuken van de Bovengrondse Vakschool. Het is leuk werk, maar eigenlijk zoek ik dé baan waar ik liefde in kan leggen en plezier aan beleef. Ik hoop dat ik daar meer zicht op krijg met hulp van mijn praktijkbegeleider.’ Omdat Claudia niets heeft met ‘dood materiaal’ beviel de schoonmaak en fietsreparatie haar niet. Het werk in de keuken sluit aan bij haar ervaring, al zou ze haar creativiteit meer willen inzetten.
‘Vanaf de lock down door corona heb ik drie jaar in een ‘gouden kooi’ geleefd. Dat was niet
goed voor me, mijn hele ritme was weg, ik raakte alle houvast kwijt en uiteindelijk kwam ik zelfs in de schuldsanering.’ Daarvóór werkte Claudia via uitzendbureaus op verschillende plekken in de horeca. ‘Dat vond ik heerlijk: door bij verschillende zaken te werken had ik een flink volle week. Achteraf besef ik dat ik dat deed om niet naar mijn problemen te hoeven kijken. Als kind werd ik zo erg gepest dat ik dacht dat ik het niet waard was om op de wereld te zijn. Mijn moeder heeft me gelukkig geleerd om positief te blijven en een uitweg te zoeken.’
De gemeente Heerlen verwees Claudia naar de Bovengrondse Vakschool. De start was niet
gemakkelijk, maar inmiddels is Claudia op tijd op haar werk en weet ze beter maat te houden. ‘Ik kan me nogal verliezen in de dingen die ik doe. Hier krijg ik de kans om te leren omgaan met mijn emoties en me te ontwikkelen. En hopelijk leer ik hier om geduldig mijn stappen te
zetten.’
