Leroy Hedders (28 jaar) is graag onder de mensen. Daarom voelt hij zich ook prima op zijn
plek bij Toezicht waar hij samen met zijn teamgenoten iedere werkdag door de wijk in
Hoensbroek loopt. Aan de hand van een lijst checken ze wat er niet in orde is: straatverlichting die niet brandt, wortelopdruk in het trottoir, afval, graffiti, enzovoort. De bewoners kennen Leroy inmiddels en ze spreken hem aan als er klachten zijn of ze maken gezellig een praatje. ‘Het was best een pittig traject, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan. Ik heb een dagelijks ritme opgebouwd en kom onder de mensen. Bovendien ben ik door het lopen flink afgevallen, wat ook is meegenomen. En alles wat ik eerst dacht over de Bovengrondse Vakschool is gewoon niet waar.’
Het ging een paar jaar geleden niet zo lekker met Leroy. Hij vertelt: ‘Door het werk in de steigerbouw en asbestsanering kreeg ik last van mijn lijf, ik werd depressief en kreeg een burn out. De plek waar ik toen woonde, hielp daar niet aan mee – ik blowde en gamede de hele dag en kreeg ook nog eens paniekaanvallen. Uiteindelijk ben ik verhuisd naar een fijne wijk om mezelf eruit te trekken.’ Maar toen de gemeente aan de deur stond, om Leroy aan het werk te krijgen, kon en wilde hij niet: ‘Mijn vriendin lag na de geboorte van ons dochtertje in het ziekenhuis en ik moest een tijdlang alles in huis doen. En toen ons zoontje geboren werd, vond ik dat ik mijn handen vol had aan de kinderen en de mantelzorg voor mijn ouders. Bovendien had ik geen zin om met ‘die gekken’ te gaan werken.’
Uiteindelijk kon Leroy niet anders en kwam hij bij de Bovengrondse Vakschool. ‘En nu ben ik
verkocht! Je hebt hier geweldige collega’s en leuke contacten. Ik kan het echt iedereen aanraden. Mijn neefjes heb ik geadviseerd om hier stage te komen lopen. En zij vertellen het weer aan hun vrienden door.’ De droom van Leroy komt dankzij zijn doorzettingsvermogen dichterbij: ‘Het lijkt me geweldig om bijvoorbeeld bij een bouwmarkt te werken en mensen daar te woord te staan.’
