Ze zit aan de receptie en ontvangt bezoekers van de Bovengrondse Vakschool. Die schrijven
zich in en Samantha van Asperen meldt hen aan. ‘Ik vind het leuk werk, maar het is niet mijn
doel.’ Nu ze een jaar bij de Bovengrondse Vakschool heeft gewerkt, ziet ze haar toekomstige
werk duidelijk voor zich: vrachtwagenchauffeur. Daarvoor wil ze een BBL-opleiding gaan volgen.
Samantha heeft in haar jeugd veel meegemaakt en heeft waarschijnlijk daardoor sociale angst en forse fysieke problemen ontwikkeld. ‘Ik wilde heel graag werken, maar door de pijn die ik heb, kon ik dat soms gewoon niet. Ik werd dus overal weggestuurd. Ik heb ook veel vrijwilligerswerk gedaan, om maar aan de gang te blijven. Maar ik was arbeidsongeschikt. Sinds kort is duidelijk wat mij mankeert en nu kan er een revalidatietraject starten’, vertelt ze. ‘Na zes jaar in de bijstand kan ik nu eindelijk weer iets opbouwen.’
Het beeld van haar toekomst is duidelijk: ‘Ik ben graag onderweg en van chauffeurs die ik ken, hoor ik hoe dat is. Als je zelf niet hoeft te laden of te lossen is het fysiek geen zwaar werk. En ik vind het prima om op mezelf te zijn. Ik woon niet voor niets zelfstandig!’ Bij haar werk aan de receptie van de Bovengrondse Vakschool is Samantha nooit alleen.
Ze lacht: ‘Nee, hier is overprikkeling behoorlijk dichtbij. Maar ik heb wel leren omgaan met
mijn sociale angst. Het lukt me nu prima en ik ben blij dat het steeds beter met me gaat.’
